Όραμα των αρχιτεκτόνων ήταν η δημιουργία μιας ατμόσφαιρας ζωντάνιας που θα κυριαρχεί στην Tolerant City, ένα μείγμα ταυτοτήτων, εθνικών, ταξικών και ηλικιακών ομάδων που θα συμπλέκονται και θα συμβιώνουν ειρηνικά και δημιουργικά. Έτσι, όπως περιγράφουν οι ίδιοι, «σε αυτήν την πόλη θα υπάρχουν καινοτόμες επιχειρήσεις και βιομηχανίες με θέα στη θάλασσα, αγκυροβόλια για ιδιωτικές βάρκες και γρήγορες φυσικές και ψηφιακές συνδέσεις. Ερευνητές, φοιτητές και μαθητές θα βρουν κατοικίες και ήρεμο περιβάλλον εργασίας και ελεύθερους χώρους γύρω από τα κανάλια για να πιουν έναν καφέ στο χέρι. Ίσως τα παιδιά να στέλνουν μηνύματα σε μπουκάλια στο Gaseback ή να καπνίζουν απαγορευμένα τσιγάρα στην γέφυρα, ένα υπόλειμμα από την εποχή που τα αμάξια κυριαρχούσαν στην ζωή της πόλης. Μηχανικοί, σκεϊτάδες, σχεδιαστές και μετανάστες ανήκουν επίσης στην Tolerant City, όπου τα χαμηλά ενοίκια, τα μικρά workshop, πλανόδιοι πάγκοι εμπορίου χωρίς τιμολόγια και πειραματική επανάχρηση κτιρίων δημιουργούν αναπτυσσόμενες περιοχές σε ένα αντικομφορμιστικό περιβάλλον». Η κουλτούρα, λοιπόν που προτείνεται είναι η κουλτούρα της ανοχής, της αποδοχής του διαφορετικού, της κατανόησης του άλλου, της φυσικής και ψυχολογικής ευελιξίας. Αυτό που κάνει το όνειρο της Tolerant City βιώσιμο έγκειται στο ότι είναι εφικτό , αληθοφανές και απευθύνεται και σε άλλους ονειροπόλους. Πρόθεση είναι η δημιουργία ενός δυναμικού και προσαρμοστικού σχεδιαστικού εργαλείου με μακρόχρονη χρηστικότητα και όχι μιας σταθερής και αδιάλλακτης εικόνας.